Punkty witalne głowy

Głowa (Mori) jest częścią ciała o szczególnym zagęszczeniu punktów witalnych. Z tego względu, w Taekwon-do zasadniczo nie jest ona stosowana do zadawania uderzeń. Większość punktów witalnych, położonych na głowie, zalicza się do podstawowych punktów witalnych, za względu na bezpośrednią bliskość mózgu i jej bogate unerwienie i unaczynienie. Uraz głowy, spowodowanym gwałtownym przyłożeniem do czaszki siły kinetycznej uderzenia pięścią lub kopnięcia, w zależności od swej siły, powoduje wstrząśnienie mózgu, mogące spowodować czynnościowe zaburzenia jego działania o różnym czasie trwania i nasileniu. W przypadkach krańcowych uraz spowodować może stłuczenie mózgu, to jest strukturalne uszkodzenia morfologiczne u różnego stopnia ciężkości z nieodwracalnymi ubytkami neurologicznymi i psychicznymi, objawiającymi się bólami głowy, zaburzeniami motorycznymi, emocjonalnymi i intelektualnymi lub zejście śmiertelne.

Specyfiką oddziaływania technik Taekwon-do kierowanych w głowę jest, że energia kinetyczna ciosu często nie wygasa na osłaniających mózg kościach twarzy lub czaszki. Z reguły, powierzchnia uderzającej kończyny, z wyjątkiem przypadków, gdy do uderzenia zostanie użyta stopa obuta, nie jest dostatecznie twarda, ani siła ciosu nie koncentruje się na dostatecznie małej powierzchni osłaniającej mózg kości, by ją uszkodzić, wobec czego przenosi się ona bezpośrednio na mózg. Powstające w momencie uderzenia przyśpieszenie liniowe lub rotacyjne, w zależności od kąta, pod jakim następuje trafienie, przenosi się na zawartość czaszki, powodując gwałtowny ruch mózgu względem jej kości. Przyśpieszenie, wywierane na mózg przez uderzenie techniką ręczną wykonane przez zaawansowanego zawodnika, odpowiadające zaangażowaniu niezbędnego do rozbicia ok. trzech desek, ma wartości wystarczające dla spowodowania wstrząśnienia lub nawet stłuczenia mózgu. Technika nożna w zależności od jej rodzaju, ma wartości nieporównywalnie większe, co w sposób trudny do oszacowania zwiększa możliwość spowodowania ciężkich obrażeń.

Uraz mózgu może wystąpić również w przypadku, gdy uderzenie samo w sobie nie przynosi większej szkody, jednak przyprawiając przeciwnika o utratę równowagi, spowoduje uderzenie o twarde podłoże lub przeszkodę.

Napastnik pozbawiony przytomności silnym ciosem w głowę lub twarz może paść ofiarą zadławienia się zapychającym się w stanie nieprzytomności własnym językiem czy też złamanymi lub wybitymi zębami.

Uderzenia kierowane w następujące podstawowe punkty witalne głowy:

  • Dae Sin Moon (1): ciemię, łącze kości czaszki czołowo-zewnętrznej,
  • Gwanja Nori (2): skroń,
  • Hoodoo (3): potylica, tylna część czaszki,
  • Migan (4): punkt położony między brwiami, szew czołowo-nosowy kości czaszki,
  • Angoo (5): gałka oczna,
  • Hoo-I-Boo (6): wklęsłość za uszami, okolica miedzy wyrostkiem sutkowatym a skrajem dolnej szczęki, punkt wrażliwy na stosowany w samoobronie ucisk palcami.

Uderzenie zadane w te punkty może spowodować wstrząs nerwowy, zaburzenia zdolności widzenia, natychmiastową utratę przytomności, szok mózgu, nerwów czaszkowych i niekiedy kręgosłupa, szok układu krążenia w postaci zaburzeń ciśnienia tętniczego i pracy serca, zaburzenia równowagi i koordynacji ruchów, zawroty głowy i nudności. W cięższych przypadkach, uderzenia w wymienione punkty witalne mogą spowodować śmierć w różnym odstępie czasu od momentu urazu.

Miejscami o stosunkowo mniejszej odporności mechanicznej są Dae Sin Moon i Gwanja Nori, których silny uraz może spowodować złamanie lub pęknięcie kości czaszki i uszkodzenia leżących pod nimi naczyń głowy i mózgu.

Wrażliwym jest również Hoo-I-Boo, zwłaszcza uderzony z boku dużą powierzchnią tak, że pole trafienia obejmuje małżowinę uszną, w którym to wypadku nagły skok ciśnienia w kanale usznym, wytworzonego uderzeniem, może spowodować przerwanie błony bębenkowej ucha. Nawet lekki uraz oka (Angoo) powodujący niekontrolowane łzawienie oraz czasowy brak zdolności widzenia.