W czerwcu 1954 roku Dywizja Pięści opuściła Wyspę Cheju, żeby stać się częścią Drugiego Korpusu, stacjonującego w prowincji Kang Won we wschodniej części Korei. W połowie września, ceremonia połączenia odbyła się dla upamiętnienia czwartej rocznicy powołania Czwartego Korpusu i pierwszej rocznicy powstania 29 Dywizji. Częścią tej ceremonii był pokaz technik Tang Soo w wykonaniu 29-ej. Pokaz ten z wielkim zainteresowaniem oglądał Prezydent Korei Seung Man Rhee, który nie usiadł ani razu podczas 30 minut jego trwania. Gdy mistrz Nam Tae Hee rozbił pięścią dachówki, prezydent, wskazując na jego kostki zapytał gen. Choi’a – „Czy to jest powierzchnia, która służyła do rozbicia dachówek ?” Na co gen. Choi odpowiedział, „Tak, proszę Pana !” Następnie prezydent Rhee odwrócił się w kierunku innych generałów obecnych na spotkaniu i powiedział, „To jest Taek Kyun, chcę widzieć wszystkich naszych żołnierzy trenujących tę sztukę.” Prawdą było, że wielu innych generałów Armii Koreańskiej nie chciało aby gen. Choi uczył Tang Soo ich żołnierzy. Ale życzenie prezydenta ułatwiło wprowadzenie Tang Soo do pozostałej części armii.
Gdy 29 Dywizja przeniosła swoja kwaterę główną do Yong Dae Ri w zachodniej części Gór Sulrak, gen. Choi wydał rozkaz, aby wybudowano instytut, dużą salę treningową, gdzie mogłyby odbywać się treningi i gdzie zdobywaliby umiejętności przyszli instruktorzy sztuk walki. Nazwał ją Oh Do Kwan i to było miejsce, gdzie mistrz Nam Tae Hi rozpoczął nauczanie wojskowych instruktorów sztuki Tang Soo. Określenie jego sztuki przez prezydenta jako Taek Kyun dało mu do myślenia, że Tang Soo potrzebuje nowej nazwy, bliskiej Taek Kyun. Techniki, których uczył nie były ani technikami Tang Soo (karate) ani Taek Kyun, dlatego szybko potrzebował nowej nazwy.
Rok 1954 stał się istotnym punktem zwrotnym. Gen. Choi badał, trenował i uczył Tang Soo odkąd przydzielono go do Czwartego Pułku w Kwang Ju City w 1946. Sztuka ta opierała się na azjatyckiej filozofii, a techniki na naukowo kreowanym ruchu. Pokaz z udziałem prezydenta Rhee był wielkim sukcesem. Na bazie swoich doświadczeń z treningu i praktycznych potrzeb wynikających z nauczania swojej sztuki walki w armii, techniki Tae Kyon i udoskonalonego japońskiego Karate (Tang Soo), gen. Choi przekształcił w nowy styl walki oparty na zupełnie innych nowoczesnych założeniach. Wykorzystując pozycję społeczną powołał zespół ekspertów, z pomocą których sprawdzał słuszność swoich założeń pod względem skuteczności, biomechaniki, anatomii i fizjologii. W pracach komitetu nad zaproponowaną nazwą nowej sztuki walki z głosem doradczym brało udział wielu wybitnych przedstawicieli, takich jak pan Cho Kyung Jae Wiceprzewodniczący Zgromadzenia Narodowego, Gen. Lee Hyung Keun – Wódz Naczelny Armii, szefowie gazet, itd. W tym czasie wiele cywilnych sal treningowych (dojang) używało różnych nazw – Tang Soo, Kong Soo czy Kwon Bub. Po dyskusjach w tym gronie przyjęto propozycję nazwy zaproponowaną przez gen. Choi i przedstawiono ją do akceptacji prezydentowi Rhee. W pierwszym momencie prezydent nie był przychylny tej nazwie, przywiązany do Taek Kyun , tradycyjnej koreańskiej sztuki walki, ale po wyjaśnieniach gen. Choi’a, że jest to zupełnie nowa, inna, unowocześniona koreańska sztuka walki, prezydent wyraził zgodę na używanie tej nazwy.
11 kwietnia 1955 roku marzenie gen. Choi Hong Hi spełniło się. Po raz pierwszy oficjalnie przyjęto nazwę jego nowej sztuki walki TAEKWON-DO. Po otrzymaniu zgody od prezydenta, wydał rozkaz, żeby usunąć z Oh Do Kwan i Chung Do Kwan stare znaki Tang Soo i zastąpić je nowymi znakami Taekwon-Do. Również udzielił instrukcji mistrzowi Nam Tae Hee, żeby żołnierze Taekwon-Do mówili „Tae Kwon !” gdy sobie salutują. Nazwa Taekwon-Do stopniowo rozpowszechniała się wśród żołnierzy poprzez Oh Do Kwan i wśród cywilów poprzez Chung Do Kwan.
Wspominając tą chwilę, gen. Choi mówi: „Myślę, że wprowadzenie nowej nazwy „Taekwon-Do” było możliwe, ponieważ byłem dwugwiazdkowym generałem i miałem wpływowego przyjaciela w osobie gen. Lee Hyung Keun, Naczelnego Wodza Armii Koreańskiej oraz dobre układy z prezydentem Seung Man Rhee poprzez kaligrafię i Tang Soo.
Sukcesywnymi działaniami gen. Choi Hong Hi doprowadził do wcielenia Taekwon-Do jako obowiązkowego szkolenia w armii koreańskiej, szkołach średnich i wyższych, a najlepszych instruktorów wysłał do zaprzyjaźnionych państw.
W środku lata 1957 roku, prezydent Rhee zaprosił prezydenta Witnamu – Go Din Diem do złożenia wizyty w Korei. W oficjalnym planie podróży był pokaz Taekwon-Do. Oglądając pokaz, Prezydent Diem powiedział, „Rozumiem teraz dlaczego koreańscy żołnierze są tak silni i bardzo zdyscyplinowani.” Po tym pokazie gdy gen. Choi został mianowany ambasadorem w Wietnamie, Koreańska Drużyna Taekwon-Do została zaproszona na pokaz do Wietnamu, otrzymując również zaproszenie do złożenia wizyty w Republice Chin. Gen. Choi rozpoczął pierwsze próby rozprzestrzenienia Taekwon-Do poza granicami swojej ojczyzny. 21 wyselekcjonowanych ćwiczących TKD zostało wcielonych do specjalnej drużyny pokazowej i przeszło specjalny dwutygodniowy trening w sali Głównej Kwatery Armii. Trwające przez dwa tygodnie pokazy w Wietnamie, które w tym czasie z zaciekawieniem obejrzało ponad 300 tys. ludzi, odniosły wielki sukces. Pod koniec wizyty, prezydent Diem, poprosił drużynę aby przedłużyła pobyt i demonstrację o tydzień. W trakcie jednego z kolejnych pokazów, gen. Tiu, Inspektor Akademii Wojskowej, a później prezydent Wietnamu, powiedział, „Nigdy sobie nie wyobrażałem, że ludzkie ciało może produkować taką siłę. To jest sztuka walki, którą powinniśmy praktykować w Wietnamie.” Znaczenie tej podróży było podwójne. Pierwszy raz na przestrzeni pięciu tysięcy lat historii Korei, kultura, dusza i techniki koreańskie były pokazane w innym kraju. Ponadto, w 1962 roku, rząd Wietnamu oficjalnie poprosił Koreę, żeby wysłała grupę instruktorów do Wietnamu, po to by uczyli wojskowych i cywilów sztuki Taekwon-Do.
Przed powrotem do Korei, gen. Choi wraz z drużyną zatrzymał się w Taipei, Republika Chin, gdzie powitał ich gen Yu. W swojej mowie powitalnej powiedział, „Chiny i Korea to bracia od tysiąca lat. Zasugerował, że Taekwon-Do równie dobrze mogło być wprowadzone do Korei przez Chińczyków w czasach Królestwa Kija. (Kija to legendarny Chińczyk, który założył Królestwo Kija w czasach przed narodzeniem Chrystusa.) Odpowiadając słuchaczom gen. Choi, ukrywając swoje złe odczucia, powiedział, „Tak, Chiny i Korea są braćmi przez całą swą historię. Jednak Taekwon-Do jest nową sztuka walki stworzoną przeze mnie w 1955 roku. Nie było żadnego Taekwon-Do przed narodzeniem Chrystusa, powstało dopiero w XX wieku”. Drużyna dała pokazy w Dae Buk i w Dae Nam. Na pokazie w Dae Buk było obecnych wielu wysokiej rangi oficjeli z chińskiego rządu, włączając Chiang Kyung Kuk, syna prezydenta i drugiego pod względem siły człowieka w Republice. Podczas przygotowywania planu pokazów, Chińczycy chcieli, aby przy okazji znalazł się czas na pokaz Byuk Jang Sool lub Kung-Fu. Gen Choi zaakceptował to, ponieważ wierzył, że ma możliwości pobicia popularności Kung-Fu. W trakcie pokazu, koreańska drużyna otrzymała wiele owacji na stojąco, oklasków za rozbicia, kopnięcia i obronę przed uzbrojonym przeciwnikiem. Koreański ambasador w Republice Chin, gen. Kim Hong Il, powiedział, „Rok temu, płakałem z przygnębienia, gdyż nasza drużyna siatkarska została pokonana przez Chińczyków jednym punktem. Teraz płaczę z radości, ponieważ widziałem, że sprawność Taekwon-Do daleko przewyższa Kung-Fu.”
Przemyślana polityka rozwoju Taekwon-Do oraz uznanie jej przez władze państwa za narodową sztukę walki Korei i co za tym idzie znaczne nakłady finansowe na jej rozwój oraz promocję spowodowała, że w krótkim czasie sztuka walki gen. Choi Hong Hi była uprawiana przez kilka milionów adeptów. W odwiedzonych krajach powstały szkoły i kluby Taekwon-do, a instruktorami zostali Koreańczycy z tak zwanej pierwszej linii.
W 1959 roku gen. Choi pracował w Kwaterze Głównej Armii w Seulu i miał dużo czasu dla Taekwon-Do. Stworzył Departament Sztuk Walki w armii (Mu Do) i został mianowany jego pierwszym dyrektorem. W Seulu jednym z jego głównych celów było połączenie największych grup Taekwon-Do i sformowanie Koreańskiego Związku Taekwon-Do. Właściwie to planował stworzyć Koreański Związek Sztuk Walki. W przeciwieństwie do Koreańskiej Unii Sportowej, która kładła nacisk na rywalizację, on chciał żeby Koreański Związek Sztuk Walki skoncentrował się na filozofii Azji. Jednak liderzy Judo i Kumdo już przyłączyli się do Koreańskiej Unii Sportowej. Nie miał innego wyboru jak tylko przyłączyć się również. Ażeby zostać członkiem Unii musiały zostać ujednolicone nazwy dla sztuk, które zawierały kopnięcia i uderzenia. Kiedy w armii Taekwon-Do było już szeroko używane, Oh Do Kwan, Chung Do Kwan i wiele cywilnych szkół ciągle używało nazw takich jak Tang Soo, Kong Soo czy Kwon Bub.