Późną jesienią 1959 roku gen. Choi zaprosił do swojego domu liderów czterech największych Kwon’ów. No Byung Jik reprezentował Song Moo Kwan; Yoon Kwe Byung – Ji Do Kwan; Lee Nam Suk – Chang Moo Kwan i Hwang Ki reprezentował Moo Duk Kwan. Gen. Choi reprezentował Oh Do Kwan i Chung Do Kwan. Powiedział im, że potrzebują zjednoczenia się pod jedną nazwą ażeby starać się o członkostwo w Koreańskiej Unii Sportowej. Wyjaśnił im, że Taekwon-Do jest już dobrze znane w armii i że dużym sukcesem okazały się pokazy Taekwon-Do w Wietnamie i Republice Chin. No Byung Jik i Lee Nam Suk upierali się przy używaniu nazwy Tang Soo i Hwang Ki chciał Tang Soo. Gen. Choi nie mógł zrozumieć dlaczego nalegali, aby używać nazw japońskiego karate. Głównym celem tego spotkania dla niego było usunięcie z koreańskiej mowy brzmienia nazw japońskiego karate Kong Soo i Tang Soo.” Podnosząc głos, powiedział, „Teraz mamy naszą własną filozofię i techniki koreańskiej tożsamości, więc zjednoczmy się pod nazwą Taekwon-Do.” Ostatecznie mistrzowie zgodzili się i Koreański Związek Taekwon-Do został utworzony. Gen. Choi został wybrany prezydentem Związku, No Byung Jik i Yoon Kwe Byung – wiceprezydentami a Hwang Ki został mianowany przewodniczącym Zarządu. To był pierwszy raz kiedy szefowie sześciu największych Kwan’ów zgodzili się używać nazwy Taekwon-Do. Kiedy proces o członkostwo w Unii był w toku, Studenckie Powstanie z 19.04.1960 roku obaliło rząd prezydenta Rhee, a Taekwon-Do straciło szansę na przyjęcie. Zabrało to jeszcze dwa lata zanim aplikacja została przyjęta.
Na początku lat sześćdziesiątych Gen. Choi Hong Hi z przyczyn, wynikających z polityki ówczesnych rządów gen. Park Hung Hee, który doprowadził do zamachu stanu i przejęcia władzy w Korei, gen. Choi musiał rozstać się z armią. Doradzał gen. Park aby dotrzymał swojej obietnicy danej ludziom i wrócił po zamachu stanu do armii tak szybko jak to możliwe, wtedy ludzie będą mieli zawsze szacunek do niego. Zamiast przyjąć jego radę zmusił gen. Choi Hong Hi żebym przeszedł w stan spoczynku i mianował go ambasadorem w Malezji.
Gen. Choi długo się nie zastanawiał, jak wykorzystać wynikłą sytuację do promocji Taekwon-Do poza Koreą. W 1963 roku Premier Malezji Dung Ku Rama nagrodził zorganizowaną przez nowego ambasadora wystawę kaligrafii gen. Choi’a i zdjęć Taekwon-Do prosząc o zorganizowanie pokazu Taekwon-Do, aby uczcić obchody Malezyjskiego Dnia Niepodległości. Pokaz Taekwon-Do był transmitowany przez telewizję i oglądany w całej Malezji, a także przez widzów w krajach sąsiednich. Wkrótce kraje te poprosiły o instruktorów, żeby nauczali ich obywateli sztuki walki. Taekwon-Do od tej chwili rozprzestrzeniało się w południowo-wschodniej Azji i w każdym z krajów powstawały narodowe federacje Taekwon-Do.
W lutym 1964 roku gen. Choi poleciał do Sajgonu w Wietnamie, żeby spotkać się z majorem Baek Joon Ki, szefem koreańskich instruktorów Taekwon-Do w Wietnamie. Major ten był świetnym oficerem i dobrym instruktorem Taekwon-Do. Zebrał on wszystkich instruktorów z całego Wietnamu na seminarium, gdzie gen. Choi przedstawiłem stworzone przez siebie układy. W związku z faktem, że seminarium zorganizowano w ostatniej chwili, jedynym miejscem gdzie mogli trenować był dach hotelu. Było tam okropnie gorąco i wilgotno. Koreański ambasador w Wietnamie gen. Shin Sang Chul przyszedł na seminarium i podziwiał wytrwałość ćwiczących z powodu panujących warunków. Na seminarium wszyscy instruktorzy uczyli się nowych form, a potem rozpoczęli nauczanie ich w Wietnamie.
Później gen. Choi wysłał rękopis z nowymi formami do porucznika-pułkownika Woo Jong Lim, szefa Oh Do Kwan w Korei i rozkazał mu, aby uczył ich w Oh Do Kwan, Chung Do Kwan i w Armii Koreańskiej.
Przed latem 1964 roku ukończył 20 z 24 form ustanawiając trwały fundament technik i form dla przyszłego angielskojęzycznego wydania podręcznika Taekwon-Do. Działo się to w czasie, gdy nowe formy stawały się coraz bardziej popularne w południowo-wschodniej Azji i Korei.
W roku 1965 przyjaciel gen. Choi Hong Hi – ambasador Korei w Zachodnich Niemczech, gen. Choi Duk Shin przesłał na jego ręce oficjalne zaproszenia dla drużyny pokazowej Korei do sześciu krajów Europy i Azji. Prezydent Koreańskiego Związku Taekwon-Do gen. Choi Hong Hi przedstawił właściwy kosztorys podróży Gabinetowi Prezydenta Korei. Nazwa tournee brzmiała „Kukki Taekwon-Do Goodwill Demonstration Team.” To był pierwszy raz, kiedy został oficjalnie użyty w dokumentach zwrot Kukki Taekwon-Do (narodowe Taekwon-Do). Członkami drużyny byli: Han Cha Kyo, Park Jong Soo, Kwon Jae Hwa i Kim Joong Keun. Gen. Choi był liderem zespołu. Swoje Taekwon-Do zaprezentował w Niemczech, we Włoszech, w Egipcie, Turcji, Malezji i Singapurze. Pokazy odniosły wielki sukces i ostatecznie zachęciły do tworzenia narodowych organizacji w odwiedzanych krajach.
22 marca 1966 roku Zrealizował kolejny ważny plan. Reprezentanci 9 krajów zebrali się w Seulu, żeby stworzyć Międzynarodową Federację Taekwon-Do. Pan Kim Jong Phil, Przewodniczący partii Kong Hwa Dang został wybrany honorowym prezydentem, gen. Choi Hong Hi został wybrany prezydentem. Lee Han Ra, malezyjski minister handlu i przemysłu, został wybrany wiceprezydentem, Um Eung Kyu sekretarzem generalnym i Lee Jong Woo przewodniczącym komitetu technicznego. To był pierwszy przypadek w historii Korei, że kwatera główna międzynarodowej organizacji była w Seulu, a prezydentem tej organizacji był Koreańczyk. Krajami założycielami Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do były: Korea, Wietnam, Malezja, Singapur, Niemcy Zachodnie, USA, Turcja, Włochy i Egipt. Organizacja rozrosła się bardzo szybko do 30 członków w ciągu następnych dwóch lat.
Wietnam był pierwszym krajem, gdzie Taekwon-Do było nauczane poza Koreą. W związku z tym, że Prezydent Go Din Diem był pod wielkim wrażeniem po obejrzeniu pierwszych pokazów w roku 1959, poprosił o instruktorów, żeby uczyli żołnierzy wietnamskich. Pierwsza grupa instruktorów była kierowana przez majora Nam Tae Hee i przybyła do Wietnamu w roku 1962. Instruktorzy ci uczyli Taekwon-Do żołnierzy wietnamskich, zwykłych obywateli oraz Koreańczyków i innych obcych żołnierzy stacjonujących w Wietnamie. W trakcie jak następowała eskalacja Wojny Wietnamskiej, liczba wysyłanych do Wietnamu instruktorów rosła. Do 1973 roku wysłano do Wietnamu 647 instruktorów Taekwon-Do. Poprawiali oni zalety swoich technik i nowych form, które się rozwijały. Siła treningu Taekwon-Do koreańskich żołnierzy oddziaływała psychologicznie na Viet Cong. Przez trening Taekwon-Do żołnierze koreańscy wspaniale rozwinęli możliwości fizyczne, siłę umysłu i przewyższające inne techniki walki. Przywódcy Viet Cong’u zalecali swoim oddziałom wycofanie się niż walkę w wypadku bezpośredniego spotkania z żołnierzami koreańskimi. W pewnym sensie poprzez uwiarygodnienie skuteczności, Taekwon-Do doświadczyło wielkiego rozwoju z powodu tej wojny. Wielu cudzoziemskich żołnierzy, którzy uczyli się Taekwon-Do w Wietnamie później zaprosiło swoich instruktorów do swoich krajów. Poprzez Wietnam wielu instruktorów zdobyło sposobność nauczania Taekwon-Do na całym świecie.
Po tym jak gen. Park Chung Hee został wybrany na prezydenta Korei na drugą kadencję jego władza w kraju okrzepła. Klimat polityczny nie sprzyjał promowaniu Taekwon-Do. Gen. Choi coraz bardzie tracił swobodę pracy dla Taekwon-Do i prowadzenia Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do, a Taekwon-Do było jego życiem. Po wyborach, w coraz bardziej dyktatorskich rządach, prezydent Park wysłał Kim Un Yong, zastępcę kierownika prezydenckich sił ochrony, żeby przejął Koreański Związek Taekwon-Do. Krótko potem Koreański Związek Taekwon-Do zaczął mieszać się w sprawy Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do.
W sierpniu 1971 roku przewodnicząc zebraniu Stałego Komitetu Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do, gen. Choi powiedział „Moi drodzy reprezentanci, prezydentem Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do jest Koreańczyk, ale to nie znaczy, że ITF powinien być kontrolowany lub kierowany przez rząd koreański. To jest organizacja międzynarodowa, która nie może pozwolić, aby jakikolwiek kraj miał wpływ na jej decyzje poprzez bezprawne naciski.” Potem rozpoczął przygotowywanie planów potajemnego opuszczenia Korei. Na swoją emigrację wybrał Kanadę. Kanada była postrzegana jako jedno z państw zachodniego bloku, ale utrzymywała ona neutralną pozycję w sprawach międzynarodowych. Właśnie dzięki Kanadzie Twórca Taekwon-Do poczuł, że mógłby swobodnie podróżować na Zachód, Wschód i do krajów Trzeciego Świata, żeby rozpowszechniać sztukę Taekwon-Do. Ponadto, geograficznie, Kanada jest centralnie położona pomiędzy Europą i Południową Ameryką, więc jest bardzo łatwo podróżować na te kontynenty. Trzeci powód był taki, że ukochany student Gen. Choi’a, Park Jong Soo właśnie założył w Kanadzie silną fundację Taekwon-Do i kierował mającą powodzenie szkołą. To w znacznym stopniu mogło ułatwiło przeniesienie Kwatery Głównej Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do do Kanady. Był jeszcze jeden powód. W 1976 roku w Montrealu miały się odbyć Igrzyska Olimpijskie. Z bazą w Kanadzie, gen. Choi czół, że byłaby dobra sposobność żeby promować Taekwon-Do jako sport olimpijski. Prezydent Park wysłał wielu prominentnych członków Zgromadzenia Narodowego, żeby próbowali przekonać gen. Choi Hong Hi do powrotu do Korei. Zapewniali go, że prezydent obiecał mu stanowisko rządowe w rodzaju ministra spraw zagranicznych lub ambasadora w kraju, który sam sobie wybierze, aby tylko wrócił z emigracji. Gen. Choi podjął jednak już swoją decyzję. Było zbyt wiele powodów by zostać w Kanadzie i nie wracać do Korei. Po tym jak odrzucił te wstępne namowy, prezydent wysłał wielu bliskich przyjaciół, żeby oni namówili go do powrotu. Gdy to zawiodło, prezydent porwał jego syna i córkę i zagroził ich życiu gdyby gen. Choi nie wrócił. Determinacja twórcy Taekwon-Do, oddanego swojej sztuce walki sięgnęła zenitu. Odpowiedź brzmiała, „Wybieram Taekwon-Do ponad mojego syna.” Prezydent Park znając jego charakter i determinację rozkazał Kim Un Yong żeby przekształcił Koreański Związek Taekwon-Do w Światową Federację Taekwondo, aby ta zwalczała Międzynarodową Federację Taekwon-Do.